بیماری پای ورزشکاران (Tinea Pedis)
پوست و زیباییبیماری پای ورزشکاران یک عفونت قارچی مسری است که روی پوست پا تاثیر می گذارد. همچنین ممکن است به ناخن های پا و دست نیز سرایت کند. دلیل نامگذاری این بیماری آن است که این بیماری بیشتر در بین ورزشکاران رایج می باشد. بیماری پای ورزشکاران بیماری جدی نیست ولی در بعضی موارد به سختی درمان می شود. اگر فردی مبتلا به دیابت یا ضعف سیستم ایمنی بدن باشد و مشکوک به ابتلا به این بیماری باشد باید سریعا به پزشک مراجعه کند.
علت ابتلا به بیماری پای ورزشکاران چیست؟
این بیماری زمانی اتفاق می افتد که قارچ تینه آ در پا رشد کند. این بیماری توسط همان قارچ های درمافیت ایجاد می شود که باعث ایجاد بیماری کرم حلقوی (Ringworm) و خارش جوک (Jock itchy) نیز می شوند. همچنین ممکن است از طریق تماس با سطوح آلوده به قارچ یا به صورت مستقیم از فرد مبتلا به فرد سالم سرایت کند. این قارچ در محیط های گرم و مرطوب رشد می کند. همچنین در حمام، در زمین های رختکن و در محیط های استخر نیز وجود دارد.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند؟
هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود اما رفتارهایی می تواند ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. فاکتورهایی که می تواند خطر ابتلا به بیماری پای ورزشکاران را افزایش دهد شامل:
- بازدید از اماکن عمومی با پای برهنه به ویژه اتاق های رختکن، دوش ها و استخرهای شنا
- استفاده مشترک از جوراب، کفش، ملحفه، مت و حوله فرد آلوده
- پوشیدن کفش های تنگ
- مرطوب ماندن طولانی مدت پا
- عرق کردن پا
- داشتن آسیب جزئی روی پوست یا ناخن پا
علائم بیماری بیماری پای ورزشکاران چیست؟
علائم زیادی برای این بیماری وجود دارد که برخی از آنها شامل موارد زیر است :
- خارش یا سوزش بین انگشتان پا یا کف پا
- داشتن تاول هایی بر روی پا همراه با احساس خارش
- ترک خوردگی یا کنده شدن پوست پا به ویژه بین انگشتان پا و کف پا
- خشک شدن پوست کف پا
- تغییر رنگ، ضخیم شدن یا شکنندگی ناخن های پا
- جدا شدن ناخن های پا از بستر ناخن
درمان بیماری پای ورزشکاران
این بیماری ممکن است با داروهای ضد قارچ موضعی درمان شوند. اگر با این داروها درمان نشود، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچ قوی خوراکی یا موضعی تجویز کند.
داروهای ضد قارچ موضعی
- میکونازول (دزنکس)
- تربینافین (Lamisil AT)
- کلوتریمازول (Lotrimin AF)
- بوتنافین (Lotrimin Ultra)
- تولنفتات (تیناکتین)
برخی دیگر از داروهایی که پزشکان برای این بیماری تجویز می کنند
- کلوتریمازول یا میکونازول موضعی
- داروهای ضد قارچ خوراکی مانند ایتراکونازول (اسپورانوکس)، فلوکونازول (دیفلوکان) و تربینافین قوی(Lamisil)
- داروهای استروئیدی موضعی برای کاهش التهاب دردناک
- آنتی بیوتیک های خوراکی اگر عفونت های باکتریایی به دلیل تاول ایجاد شود.
درمان خانگی بیماری پای ورزشکاران
- قرار دادن پاها در محلول آب نمک یا سرکه رقیق به خشک شدن تاول ها کمک می کند.
- روغن درخت چای برای این بیماری در مواردی موثر بوده است. نتایج مطالعه ای در سال 2002 نشان داد که محلول 50 درصدی از روغن چای برای درمان 64 درصد از بیماران تحت آزمایش موثر بوده است. همچنین روغن درخت چای می تواند بیماری درماتیت تماسی را نیز در بعضی افراد درمان کند.
عوارض بیماری پای ورزشکاران
- بیماری پای ورزشکاران در مواردی می تواند عوارضی داشته باشد. عوارض خفیفی مانند واکنش های آلرژیک به قارچ که می تواند منجر به ایجاد تاول در پاها یا دست ها شود.
- ممکن است که این عفونت قارچی بعد از درمان دوباره باز گردد.
- ممکن است فرد دچار عوارض شدیدتری مانند عفونت باکتریایی ثانویه شود. در این مورد، پاها می توانند متورم، دردناک و داغ شوند. چرک، خشکی و تب علائم بعدی عفونت باکتریایی می باشند.
- ممکن است عفونت باکتریایی وارد سیستم لنفاوی بدن شود و منجر به عفونت سیستم لنفاوی و گره های لنفاوی نیز شود.
پیشگیری از ابتلا به بیماری پای ورزشکاران
چندین روش برای ممانعت از ابتلا به این بیماری وجود دارد:
- پاهای خود به خصوص بین انگشتان پا را با آب و صابون بشویید و کاملا خشک کنید.
- جوراب، ملحفه و حوله های خود را در آبی با دمای 60 درجه سانتی گراد یا بیشتر بشویید. همچنین کفش های خود را با استفاده از دستمال های ضدعفونی کننده ( مانند دستمال مرطوب کلروکس) یا اسپری ضدعفونی کنید.
- هر روز به پاهای خود پودر ضد قارچ بزنید.
- کفش، جوراب و حوله خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.
- از دمپایی در حمام عمومی، استخر های عمومی و دیگر مکان های عمومی استفاده کنید.
- از جوراب هایی با الیاف قابل تنفس مانند پنبه یا پشم استفاده کنید تا رطوبت را از پوست شما دور کند.
- جوراب های خود را وقتی پاها عرق می کند عوض کنید.
- در منزل برای هوا خوردن پاهایتان مدتی پا برهنه باشید.
- کفش هایی با الیاف قابل تنفس بپوشید.
- از دو کفش به صورت یک روز در میان استفاده کنید تا به آن ها اجازه دهید تا کاملا خشک شوند. رطوبت به قارچ ها اجازه می دهد تا به رشد خود ادامه دهند.
