علت ایجاد منگوله پوستی یا زائده گوشتی

منگوله پوستی یا زائده گوشتی (Skin tag) رشد زائده غیر سرطانی و بدون درد در پوست می باشد. این زائده ساقه ظریف و کوچکی به نام پدانکل(Peduncle) دارد که آن ها را به پوست متصل می کند. زائده گوشتی هم در مردان و هم در زنان به ویژه بعد از سن 50 سالگی ایجاد می شود. این زائده ممکن است در هر جایی از بدن دیده شود اما بیشتر در زیر بغل، کشاله ران، ران، پلک، گردن و نواحی زیر سینه دیده می شود.

روش تشخیص منگوله پوستی

اصلی ترین روش تشخیص منگوله پوستی به وسیله پدانکل است. برخلاف خال ها و دیگر زائده های پوستی، زائده گوشتی توسط ساقه کوچک از پوست آویزان می باشد. در ابتدا این زائده ها کوچک و مسطح هستند. بیشتر این زائده ها کوچک باقی می مانند و بعضی از آن ها رشد می کنند. اندازه این زائده ها می تواند از 2 میلی متر تا 1 سانتی متر باشد. برخی از آن ها می توانند تا 5 سانتی متر رشد کنند. زمانی این منگوله های پوستی را لمس می کنید نرم، صاف و گرد یا چروک و نامتقارن می باشند. در برخی موارد نیز نخ مانند و شبیه دانه برنج هستند. منگوله های پوستی رنگ گوشت مانند دارند و معمولا تیره تر از پوست نواحی اطرافشان به دلیل هیپرپیگمانتاسیون هستند. اگر زائده گوشتی پیچ خورده باشد به دلیل کمبود جریان خون می تواند سیاه رنگ باشد.

علل ایجاد منگوله های پوستی

دلیل ایجاد منگوله های پوستی هنوز به صورت دقیق مشخص نشده است. این زائده ها معمولا در نواحی از بدن که دارای چروک های پوستی هستند، ظاهر می شوند. بنابراین ممکن است اصطکاک در ایجاد آن نقش داشته باشد. این زائده ها از رگ های خونی، کلاژن و رشته های عصبی تشکیل شده اند و توسط لایه بیرونی پوست احاطه می شوند.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

بنابر نتایج مطالعه ای در سال 2008 ممکن است ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در ایجاد آن نقش داشته باشد. نتیجه مطالعات نشان داد که DNA پاپیولومای انسانی تقریبا در 50 % از این زائده ها وجود دارد.

مقاومت به انسولین

مقاومت به انسولین که منجر به دیابت نوع 2 یا پیش دیابت می شود، نیز می تواند در ایجاد و گسترش این زائده های گوشتی نقش داشته باشد. افراد مبتلا به مقاومت انسولین گلوکز را به طور موثر از جریان خون جذب نمی کنند.

بارداری

این بیماری می تواند از عوارض جانبی متداول بارداری نیز باشد که در اثر هورمون های بارداری یا افزایش وزن اتفاق می افتد.

عدم تعادل هورمونی

در موارد نادر، تعدد زائده های گوشتی می تواند نشانه ای از عدم تعادل هورمونی و مشکلات مربوط به غدد درون ریز باشد. این زائده ها مسری نیستند و با ژنتیک افراد ارتباط دارند.

ریسک ابتلا به این منگوله های پوستی در چه افراد بیشتر است؟

• افراد دارای اضافه وزن یا مبتلا به چاقی
• خانم های باردار
• افراد مبتلا به عدم تعادل استروئیدهای جنسی به خصوص اگر سطح هورمون های استروژن و پروژسترون در بدن آنها متغیر باشد.
• اگر یکی از اعضای خانواده دارای زائده گوشتی باشد، ریسک ابتلا در سایر افراد خانواده وجود دارد.
• ابتلا به مقاومت انسولین یا دیابت نوع 2
• داشتن ویروس پاپیلومای انسانی

روش های درمان منگوله های پوستی

این زائده ها معمولا نیاز به درمان ندارند، اما افراد معمولا به دلایل مربوط به زیبایی تمایل دارند تا آن ها را حذف کنند. پزشک معمولا یکی از این روش های زیر را برای درمان آن استفاده می کند:

کرایوتراپی:

کرایو تراپی روشی است که در آن زائده را با نیتروژن مایع فریز می کنند.

برداشتن با عمل جراحی:

این کار با استفاده از قیچی یا چاقوی کوچک جراحی انجام می شود.

الکتروسرجری:

که با استفاده از انرژی الکتریکی با فرکانس بالا زائده سوزانده می شود.

بستن زائده گوشتی:

برداشتن منگوله پوستی، با بستن نخ جراحی به دور آن با هدف قطع کردن جریان خون انجام می شود.

انجام هر یک از این روش ها برای حذف زائده گوشتی نیاز به بیهوشی ندارد. فقط پزشک شما ممکن است از بی حسی موضعی برای برداشتن زائده های بزرگ یا متعدد استفاده کند.

آیا منگوله پوستی منجر به سرطان می شود؟

داشتن منگوله پوستی منجر به سرطان نمی شود، بهتر است که اطراف آنها را با احتیاط اصلاح کنید. تراشیدن این زائده ها باعث آسیب دائمی نمی شود، اما ممکن است درد و خونریزی طولانی مدت ایجاد کند.